Er wordt ons vaak vertelt dat we ons mogen richten op dat wat er wél is. Dat als we ons blijven richten op dat wat er níet is, we ons in de stroom van gemis en tekort bevinden waardoor we deze ervaring zullen blijven ervaren.
Mensen hebben de neiging om zich te richten op dat wat er níet is in plaats van op wat er wél is. En wanneer ik spreek over wat er niet is, dan heb ik het natuurlijk over zaken die er niet zijn, én waarbij we het gevoel hebben dit ook te missen of waarvan we het anders zouden willen. Want er zijn natuurlijk ook heel veel zaken die er niet zijn en die we helemaal niet missen.
Het heeft een reden dat we ons richten op dát wat we missen. Dat komt omdat daar een leegte is en die trekt aandacht. Het is niet voor niks dat dat wat we missen aan ons trekt. Een leegte is leeg en die trekt. Wij zijn er niet aanwezig en hierdoor voelen we ons incompleet. Wat we dan vaak doen is in ons hoofd gaan bedenken hoe naar het wel niet is dat we iets missen of we gaan bedenken hoe we het wél zouden kunnen krijgen. Dit laatste werkt meestal niet (structureel) We zijn hier iets binnenin ons aan het projecteren op onze buitenwereld. We willen dus een vervelend gevoel opvullen met iets van buiten ons.
Wat we wél mogen doen is ons richten op het ‘gevoel’ dat we voelen wanneer we iets missen. Als we ons helemaal overgeven aan dat gevoel en alles dat we er maar bij kunnen bedenken even loslaten (hoe de ander ons iets -meer- zou moeten geven etc), dan vullen we de leegte en het gemis met onszelf. Dan laat de gespannen trekkende energie ons los. En soms hebben we hier meerdere keren of langere tijd voor nodig. Maar wanneer we ons dus even wél helemaal richten op wat we missen (het gevoel in onszelf hierbij) dan kunnen we ons hierna weer in hervonden ontspanning richten op wat er wél is. Dán zouden we dit ook pas weer kunnen zien. Als we deze stap overslaan en ons krampachtig (het gevoel van gemis negerend) gaan richten op wat er wél is, dan zal dit hele gebeuren geen enkel gunstig effect hebben. Dan zal ons leven ons blijven tonen wat er werkelijk van binnen bij ons speelt, en dat is een bepaalde leegte. Een gevoel van tekort omdat we er nog niet met ons bewustzijn hebben willen zijn.
We mogen ons dus eerst gaan richten op ons gevoel van gemis (en dus op onze reactie op dat wat er niet is) waardoor er hierna ruimte komt voor wat er wél is. Dan komt er meer ontspanning en dus ruimte voor gewenste zaken om ons te bereiken.
