Only an ego would defend itself
Het proces van de plek waarin je jezelf bijna geheel onbewust alles laat aandoen, tot de plek waarin je in je kracht staat en geen moeite meer hoeft te doen om ongewenste situaties buiten de deur te houden. We hebben het altijd over grenzen ‘aangeven’, alsof we ze kenbaar zouden moeten maken. Maar eigenlijk heeft iedereen als vanzelf natuurlijke, energetische grenzen die er altijd zijn en die door iedereen te allen tijde (onbewust) worden aangevoeld of opgemerkt.
Jezelf onvoldoende bewonen
We hebben het altijd over grenzen ‘aangeven’, alsof we ze kenbaar zouden moeten maken. Maar eigenlijk heeft iedereen als vanzelf natuurlijke, energetische grenzen die er altijd zijn en die door iedereen te allen tijde (onbewust) worden aangevoeld of opgemerkt. Op welke manier deze grenzen bestaan en wat ze wel of niet afbakenen en uitzenden, is bij iedereen weer anders. Iemand kan bijvoorbeeld gaten in zijn of haar aura hebben doordat hij of zij zichzelf niet volledig bewoont door bijvoorbeeld een onverwerkt trauma. Deze gaten lijken te zeggen; Ik bewoon mezelf onvoldoende, ik kan het niet alleen, dus kom mij helpen. Of kom mij helpen mezelf te bewonen. Dit is iemand die gemakkelijk anderen te dichtbij laat komen of iemand teveel binnen laat komen. Deze persoon zou afhankelijk kunnen zijn van anderen. En anderen die hier weer op resoneren, zouden hier misbruik of gebruik van kunnen maken.
Verschil tussen wat IS en wat we WILLEN
Grenzen aangeven is in de meeste gevallen ook wel nodig omdat een situatie, persoon of bepaald gedrag op dat moment op wilskracht gestopt moet worden vanwege mogelijke schadelijkheid en/of onveiligheid. Maar wat er in veel gevallen bij de meeste mensen speelt, is een verschil tussen onze natuurlijk grens én wat we wél of niet wensen op dat moment. Als er een verschil is tussen wat we uitzenden en aantrekken én wat we wensen, mogen we intern iets gaan transformeren in plaats van in onze buitenwereld.
Overgave aan wat IS
Wat het leven eigenlijk van ons vraagt is om onze gestelde grenzen (op basis van weerstand tegen dát wat er nu in ons leven IS) op te geven. Het leven vraagt van ons om ons open te stellen voor alles dat er in ons leven verschijnt. Om dit te gaan aanschouwen en te gaan toelaten. En dan heb ik het vooral over het ‘gevoel of de emotie’ die er in ons verschijnt als reactie op de ongewenste ervaring. Niet op de situatie zelf want hierin is het zoals eerder genoemd soms echt wel nodig om een grens aan te geven. Een grens naar de ervaring waarin iemand anders kennelijk zover ging als onze grens op dat moment aangaf op energetisch niveau.
Juist als we alles dat er in ons verschijnt, gaan omarmen, gaan we in onze kracht staan. Dan veranderen onze grenzen steeds meer in gezonde duidelijke grenzen die in overeenstemming zijn met de beste versie van onszelf. Dan zijn onze natuurlijke grenzen steeds meer in overeenstemming met een bewust en volledig aanwezige ziel die in verbinding is met de bron.
Meestal gaat dit stapsgewijs in drie stappen.
Eerst is daar de situatie waarin we vrij onbewust onszelf laten behandelen op een manier waarop we onszelf -ernstig- tekort doen. We hebben het alleen nauwelijks door omdat we nog niet krachtig genoeg zijn om dit überhaupt onder ogen te komen. We hebben nog teveel nodig van de ander, en zijn nog te afhankelijk van de ander, dus laten we het onbewust zo.
Dan komt daar ineens een moment en periode waarin we in toenemende mate bewust worden van wat er gebeurt, en voelen we steeds meer dat we het niet meer willen op de oude manier. Soms komt er in de nog wat wankele fase boosheid kijken om ons als het ware te helpen ons los te wrikken van de oude afhankelijk situatie. We worden meer opstandig en ruzie kan ontstaan. Er verandert iets in ons. En anderen kunnen zich hier tegen gaan verzetten omdat zij in de meeste gevallen níet veranderd zijn. We moeten in deze fase echt ons best doen om ons plekje te veroveren en te behouden. De tegenwerking die we kunnen ervaren bij anderen, zijn een spiegel van het feit dat we zelf nog niet helemaal achter onszelf staan. We staan nog niet helemaal in onze kracht en onze innerlijke transformatie is nog niet helemaal volledig.
Dan komt daar de fase waarin we meer in onze kracht komen en waarin de innerlijke transformatie is bestendigd. Het is niet nodig meer om een grens aan te geven omdat de natuurlijke grens zijn werk als vanzelf uitvoert. Wat we nu Zijn, stralen we uit en hierop volgend hebben we overeenkomstige ervaringen.
Let it go to let it in. Omarm wat er in jou gebeurt, en bevrijdt dat wat er eerst niet mocht zijn. Wees aanwezig in jezelf en bewoon jezelf zodat jij in je kracht komt en er natuurlijke duidelijke grenzen ontstaan.
