Liefde of iets anders?
Ook al houden we zielsveel van iemand, we kunnen niet altijd maar alles goed vinden. Vanuit liefde willen we er voor iemand zijn, maar wanneer de ander ons ongelukkig maakt of ons uitput, is het soms nodig om grenzen te stellen. Dan is het nodig om ons af te vragen vanaf welke plek we er voor iemand willen zijn? Is het echt vanuit liefde, of is het omdat we bang zijn om verlaten te worden? Of omdat we bang zijn om bijvoorbeeld bevestigd te worden in onze overtuiging dat we niet goed genoeg zijn?
Voorwaardelijkheid kost energie
In de meeste gevallen zal het geven aan een ander vanuit voorwaardelijkheid (ik geef want ik wil iets van jou terug, of ik geef vanuit angst voor de gevolgen wanneer ik dat niet doe) ons uiteindelijk gaan uitputten en ons -veel- energie gaan kosten. Het is namelijk hard werken om zaken onder de deksel te houden en/of te manipuleren terwijl er in werkelijkheid iets heel anders onder ligt dat niet aan de oppervlakte mag komen.
Liefde is soms ‘niets doen’
Zowel schaduwstukken van de ander, als van onszelf. Wanneer we er louter vanuit liefde voor een ander zijn, vanuit liefde rekening houden met de ander, zal dit moeiteloos gaan, zijn we niet (te) hard aan het werk en kunnen we er écht Zijn voor iemand. En soms mogen we juist vanuit liefde loslaten. Vanuit liefde grenzen stellen. Dan zijn we er vanuit liefde voor iemand juíst door er -even- níet te zijn.
Dan stellen we vanuit liefde voor onszelf én liefde voor de ander, een grens. Wanneer we dit niet zouden doen, en maar over ons heen laten lopen (teveel geven), kan dit nooit vanuit liefde zijn, maar puur vanuit ego. Niet vanuit liefde voor jezelf en zeker ook niet vanuit liefde voor de ander.
Wat een mooi artikel Mirella, ik ben benieuwd naar rest van je verhalen.